Γιατί είναι σημαντική η κατανάλωση ψευδαργύρου!

Ο ψευδάργυρος (zinc) παίζει σημαντικό ρόλο σε πολλές διεργασίες του σώματος βοηθώντας στη δράση τουλάχιστον 100 ενζύμων. Αυτό το μέταλλο είναι απαραίτητο, μεταξύ άλλων, για τη λειτουργία του ανοσοποιητικού και του νευρικού συστήματος. Βοηθάει επίσης στην επούλωση των πληγών, μια διαδικασία στην οποία συμμετέχει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Συνήθεις πηγές ψευδαργύρου είναι το κοτόπουλο, το κόκκινο κρέας, τα θαλασσινά (ιδιαίτερα τα οστρακοειδή), το γιαούρτι, το τυρί, τα φασόλια, τα μπιζέλια, οι κολοκυθόσποροι, τα κάσιους και τα αμύγδαλα. Μερικές φορές εμπλουτίζονται με ψευδάργυρο τα δημητριακά και το αλεύρι. Σημασία όμως δεν έχει μόνο η περιεκτικότητα του ψευδαργύρου σε ένα τρόφιμο αλλά και το ποσοστό απορρόφησης από το συγκεκριμένο τρόφιμο.

Οι συνιστώμενες ημερήσιες τιμές για την κατανάλωση ψευδαργύρου είναι 11 mg για τους άνδρες και 8 mg για τις γυναίκες.

Οι συστάσεις είναι πολύ χαμηλότερες για τα παιδιά.

Η έστω και ήπια έλλειψη ψευδαργύρου είναι σημαντικό κλινικό πρόβλημα για τα ηλικιωμένα άτομα. Μπορεί οι μετρήσεις των επιπέδων του ψευδαργύρου να βρίσκονται στον ορό, μέσα στα φυσιολογικά πλαίσια. Παρά τούτο η βιοδιαθεσιμότητα των ενδοκυτταρικών ιόντων του ψευδαργύρου να είναι χαμηλή, πράγμα που οδηγεί σε έλλειψη ψευδαργύρου. Αυτό σημαίνει ότι η μέτρηση των επιπέδων του ψευδαργύρου στον ορό μπορεί να οδηγήσει σε παραπλανητικά συμπεράσματα. Τα ηλικιωμένα άτομα επιδεικνύουν έναν περιορισμό της ενδοκυτταρικής απορρόφησης ψευδαργύρου, σε σύγκριση με τα νέα και ενήλικα άτομα, λόγω κυτταρικής γήρανσης, η οποία ανταποκρίνεται λιγότερο προς τον ψευδάργυρο, λόγω τροποποίησης των γονιδιακών εκφράσεων μερικών μεταφορέων (πρωτεϊνών) ψευδαργύρου.

Η έλλειψη του ψευδαργύρου, που προκαλεί ανοσμία, προηγείται πολλά χρόνια πριν από την ανάπτυξη της νευροεκφύλιστικής νόσου.
Επειδή η σχέση μεταξύ των διαταραχών της γεύσης και των επιπέδων του ψευδαργύρου είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια, είναι χρήσιμο σε μια γευστική διαταραχή να ελέγχονται τα επίπεδα του ψευδαργύρου με στόχο την αποκάλυψη της έλλειψης ψευδαργύρου.

Εδώ και αρκετά χρόνια χρησιμοποιείται η συμπληρωματική χορήγηση του ψευδαργύρου από το στόμα στη θεραπεία της ακμής. Έχει παρατηρηθεί από τους γιατρούς, αλλά και από τους ασθενείς με ακμή ότι ο ψευδάργυρος, όταν χορηγείται σε μικρές δόσεις μπορεί στις περισσότερες των περιπτώσεων να δράσει αποτελεσματικά. Το τελικό συμπέρασμα όλων των μελετών που έχουν γίνει σχετικά με την δράση του ψευδάργυρου στην ακμή είναι ότι στις περισσότερες δημοσιεύσεις περιγράφεται ότι ο ψευδάργυρος δημιουργεί αντιβακτηριδιακά και αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα και ότι μπορεί να ελαττώσει την παραγωγή σμήγματος και γι’αυτό το λόγο μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς με ακμή.

Ο ακριβής μηχανισμός δράσης του ψευδαργύρου κατά της ακμής είναι ακόμη αδιευκρίνιστος.