Η 18η Σεπτεμβρίου είναι η ετήσια εορτή της Εθνικής Ημέρας Ευαισθητοποίησης για το HIV/AIDS και τη Γήρανση (NHAAAD).
Είναι μια ημέρα εορτασμού που φέρνει φως στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο πληθυσμός όσον αφορά το HIV/AIDS. Αυτή η ημέρα χρησιμοποιείται για να τονίσει θέματα όπως η πρόληψη, οι εξετάσεις και η θεραπεία όσων γερνούν με HIV/AIDS.
Ο ιός HIV (ιός ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας) είναι ένας ιός που καταστρέφει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος καθιστώντας ανεπαρκή την ικανότητά του να αντιστέκεται σε λοιμώξεις. Πρόκειται για ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Αυτό σημαίνει ότι μεταδίδεται κυρίως με τη σεξουαλική επαφή. Ένας άνθρωπος που είναι θετικός στον ιό αυτό λέγεται HIV Οροθετικός.
Το Aids (σύνδρομο επίκτητης ανοσοανεπάρκειας) είναι το τελικό στάδιο της λοίμωξης από τον HIV, όπου το άτομο έχει τόσο αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό σύστημα, που είναι επιρρεπές σε λοιμώξεις και κακοήθειες.
Το 2015, εκτιμάται ότι το 47 τοις εκατό των Αμερικανών που ζούσαν με διαγνωσμένο HIV ήταν ηλικίας 50 ετών και άνω. Μέχρι το 2020, περισσότερο από το 70 τοις εκατό των Αμερικανών με HIV αναμένεται να είναι 50 ετών και άνω.
Αν και οι παράγοντες κινδύνου για τον HIV είναι παρόμοιοι για όλους τους ενήλικες, οι ηλικιωμένοι μπορεί να γνωρίζουν λιγότερο αυτούς τους παράγοντες και τη σημασία του τεστ για την ανίχνευση του HIV στα πρώτα του στάδια.
Προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι
Η καθυστερημένη διάγνωση είναι συνήθως αποτέλεσμα του ότι οι ηλικιωμένοι δεν υποβάλλονται σε εξετάσεις και πιστεύουν ότι τα συμπτώματα του HIV προκαλούνται αποκλειστικά από τα γηρατειά τους.
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει διαθέσιμη θεραπεία που να εξαλείφει τον ιό από το σώμα, ούτε διαθέσιμος εμβολιασμός που να προλαμβάνει, ωστόσο είναι διαθέσιμες φαρμακευτικές αγωγές (συνδυασμός αντιρετροϊκών φαρμάκων) που βοηθούν αποτελεσματικά το άτομο να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, κρατώντας σε καταστολή τον ιό.
Αν διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί εγκαίρως με λήψη αντιρετροϊκής αγωγής, το άτομο έχει υψηλό προσδόκιμο ζωής, θα λέγαμε μάλιστα, ότι δεν διαφέρει από αυτό των υπόλοιπων ανθρώπων, καθώς πλέον ο οροθετικός ασθενής υπό αντιρετροϊκή αγωγή θεωρείται ότι πάσχει από ένα χρόνιο νόσημα.
